Μπεκερέλ, Ανρί

(Henri Becquerel, Παρίσι 1852 – Λε Κρουαζίκ 1908). Γάλλος φυσικός. Απόγονος οικογένειας μεγάλων φυσικών – ο πάππος του Αντουάν Σέζαρ Μ. (1788-1878) πραγματοποίησε σημαντικές μελέτες επί της ηλεκτρικής στήλης και ο πατέρας του Αλεξάντρ Eντμόντ Μ. ασχολήθηκε με την οπτική και τη φασματοσκοπία – συνέχισε την οικογενειακή παράδοση. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Πολυτεχνική Σχολή και στη Σχολή γεφυρών και οδών. Μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας από το 1899, ονομάστηκε το 1908 (λίγο πριν τον θάνατό του) ισόβιος γραμματέας της Ακαδημίας Επιστημών του Παρισιού. Ασχολήθηκε με πολυάριθμα προβλήματα (ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι μελέτες του επί του μαγνητισμού και της ηλιακής θερμοκρασίας), αλλά το όνομά του συνδέεται ειδικά με την ανακάλυψη της ακτινοβολίας του ουρανίου (1896), που άνοιξε τον δρόμο στη μελέτη της ραδιενέργειας. Από τη συμπτωματική παρατήρηση της ιδιότητας των αλάτων του ουρανίου να προσβάλλουν τις φωτογραφικές πλάκες, ο Μ. απέδωσε το φαινόμενο αυτό σε μια ειδική ακτινοβολία, που ονομάστηκε «ακτίνες Μπεκερέλ». Για την ανακάλυψη αυτή, το 1903, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ της φυσικής μαζί με τον Πιερ και τη Μαρία Κιουρί, οι οποίοι συνέχισαν με επιμονή τις έρευνές προς επί της ραδιενέργειας, με την αποφασιστική συμβολή της ανακάλυψης του Μ.